Wiedźmin

Tytuł: Wiedźmin

Producent: CD Projekt RED

Gatunek: cRPG

Tryb gry: jednoosobowa

Premiera: 26 Października 2007

Platforma: PC

Gdybym powiedział nie jednemu z was, iż powstanie polska gra, która będzie pod wieloma względami prawie idealna. Gra która zdobędzie cały worek nagród, setki pochlebnych recenzji. Gra, którą zrobią Polacy, na podstawie prozy Andrzeja Sapkowskiego. Niewielu by uwierzyło, iż powstanie... Wiedźmin. Zapraszam do przeczytania recenzji najlepszej polskiej gry wszechczasów. Pomimo, iż tego nie preferuję podzieliłem ten artykuł na kilka najistotniejszych sekcji.

Wstęp

Wiedźmin jest grą cRPG, w której wcielamy się w jednego z wiedźminów, a mianowicie samego Geralta z Rivii. Produkt wydało debiutanckie studio CD Projekt RED, na co wydało największą sumę w historii polskiej rozgrywki. Nie wielu uważało, że Polacy stworzą światowy hit...

Fabuła

Historia przedstawiona w grze jest niewątpliwie jedną z najlepszych jakiej można było doświadczyć w grach przez kilka minionych lat. Zaczynamy trochę nudno, albowiem dowiadujemy się, iż nasz bohater w bliżej nieznanym wypadku stracił pamięć. Taki zabieg pozwolił twórcom gry stworzyć całkiem imponujący system rozwoju postaci. Fabuła jest naprawdę wciągająca, dobrze przemyślana i przede wszystkim doskonale oddaje klimat Sapkowskiego. Nie chcąc psuć wam zabawy w odkrywaniu kolejnych intryg powiem tylko, iż z powodu małego wydarzenia wplątujemy się w konflikt na skalę między narodową. Fabula jest podzielona na Prolog, pięć rozdziałów oraz Epilog. To od nas zależy jak wykonamy poszczególne misje oraz czy podejmiemy się wykonania tych pobocznych. Producenci przygotowali dla nas trzy główne wątki fabularne. Nasze losy możemy ściśle związać z elfami, zakonem lub możemy pozostać neutralni – jest to opcja najbardziej odpowiadająca założeniom książkowym. Urozmaiceniem fabuły jest możliwość zdobywania serc kobiet. Za owe podboje miłosne możemy otrzymać unikatowe karty, które będą widoczne w naszym dzienniku. Patrząc na co po niektóre karty wiadomo dlaczego PEGI przyznało grze kategorię „18+” ; )

Świat gry

Zapewne każdy, który przeczytał wiedźmińską zdaje sobie sprawę jak wielki jest świat wykreowany przez autora. „Redzi” nie byli w stanie tego ogarnąć i w grze mamy kilka podstawowych lokacji: Wiedźmińskie Siedliszcze, Okolice Wyzimy i sama stolica Temerii. Każdo miejsce w grze ma swój urok, czy to tajemnicza krypta pełna groźnych potworów, czy tylko z pozoru piękne, bezpieczne, skąpane w letnim słońcu pola. Sam wygląd świata gry napawa podziwem. Piękne zachody słońca, refleksy świetlne, marszczona przez wiatr woda, przerażająca jaskinia, czy bulgocące bagna, to wszystko możemy zobaczyć w grze. Miasto jest wykonane nad podziw starannie, możemy zauważyć bardzo realistyczny podział społeczny, na dych dyskryminowanych (nie ludzi), na biedniejszych i bogatszych. Są slumsy, a za rogiem bogate dzielnice. W Karczmach mieszczanie piją gaworzą i „piorą się po pyskach” dla zabawy. W Wiedźminie pogoda jest równie realistyczna jak w rzeczywistości. Czasami deszcz tylko posiąpi, a innym razem spotka nas burza z piorunami. Co ciekawe, gdy pada deszcz postaci chowie się gdize można – pod daszkami, w karczmie, czy domu.

System rozwoju postaci, system walki, alchemia i magia & Tryb kierowania postacią

Nasz wiedźmin po utracie pamięci musi sobie poprzypominać poszczególne sekwencje ciosów, oraz rożne kombosy. Gra oferuje nam kilkadziesiąt drzewek rozwoju. Naszego wiedźmina możemy rozwijać w atrybutach podstawowych, sztuce władania znakami oraz walce mieczem srebrnym i stalowym (Do wyboru po kilkanaście broni z każdego rodzaju – w grze znajdziemy także topory, obuchy, jednak Geralt nie potrafi nimi efektywnie walczyć). Aby rozwijać naszego bohatera używamy talentów, które otrzymujemy podczas wbijania kolejnych poziomów doświadczenia. Aby owo doświadczenie zdobyć musimy wykonywać misje i zabijać potwory.

W grze zastosowano innowacyjny system walki. W grze nie musimy tępo klikać w potwora, należy obserwować grę i w odpowiednim momencie – gdy kursor się podświetli – klikać przycisk myszy, a Geralt sam będzie wykonywać kolejne sekwencje ciosów, lecz gdy klikniemy za wcześnie lub za późno, będziemy musieli wyprowadzać sekwencję od początku. Gdy uda nam się ogłuszyć, lub powalić przeciwnika nasz Wiedźmin jest w stanie efektownie uśmiercić go jednym ciosem.

W grze możemy zdobyć wiele składników alchemicznych, które głównie można pozyskiwać z zabitych potworów. Służą one do warzenia eliksirów, które potrafi przyrządzić nasz bohater. Każdy eliksir ma swoje określone działanie. Mikstury przeważnie przygotowujemy wg recept. Można jednak spróbować sobie poeksperymentować, jednak może się to skończyć śmiercią. W „Wiedźminie” nie możemy pić eliksirów bez przerwy, wprowadzono pasek toksyczności, jeśli przekroczy on niebezpieczny poziom to wtedy na ekranie pojawią się czerwone plamki, dalsze picie eliksirów może osłabić lub nawet doprowadzić do śmierci naszego bohatera.

W grze, tak jak w książce nasz wiedźmin jest w stanie operować prostymi znakami magicznymi wyzwalając swoją energię, których możemy się nauczyć w specjalnie przygotowanych kręgach mocy.. Możemy operować, aż pięcioma znakami: Aard – podmuch powietrza, Igni – ogień, Quen – tarcza ochronna, Axii – atak psychiczny przeciw wrogom (możemy wzbudzić w nich strach), Yrden – magiczna pułapka. Z czasem rozwoju naszej postaci znaki będą coraz silniejsze i potężniejsze. Nasz bohater jest w stanie rzucić także wzmocnioną wersję znaku. Warto wspomnieć także, że rzucenie czaru wymaga naszej energii, która się zużywa i w pewnym momencie trzeba będzie poczekać aż pasek znów się odnowi, aby czarować dalej.

Twórcy gry przygotowali trzy tryby kierowania postaci: Pierwsze dwa różnią się tylko odległością kamery, w obu przypadkach kierujemy myszką. Trzeci tryb to kamera znad ramienia postaci, a kierujemy klawiszami WSAD – jest to tryb przygotowany dla bardziej zaawansowanych braci, przy użytkowaniu którego możemy bardziej szczegółowo przypatrywać się walce Białego Wilka

Grafika

Gra pod względem graficznym prezentuje się bardzo pięknie. Lokacje są wykonane naprawdę starannie, nie ma w nich zbędnego przepychu. Miasta świetnie odzwierciedlają słowiańską architekturę. Trudno mi się rozpisać o grafice. Największymi jej atutami są prostota, brak wyrafinowania, można powiedzieć, że idealnie przedstawia świat. Potwory wyglądają naprawdę imponująco, tak jak powinny, strasznie, przerażająco, a jednocześnie oryginalnie. Jedną rzeczą przez którą można poczuć dyskomfort jest przenikanie się tekstur, tzn. włoski naszego bohatera jak gdyby nigdy nic przechodzą przez ostry jak brzytwa miecz, a ten z kolei przed wypuszczeniem patcha przenikał przez bok Geralta. Występuje też błąd w cut scenkach, czasami kamera patrzy na naszego rozmówce przez krzaki, lub pokazuje nam jego nogę Ale tak znikome błędy nie powinny nikomu przeszkadzać.

Intro & outro

Nad filmikiem wprowadzającym jak i kończącym grę pracował autor słynnej „Katedry” – Tomasz Bagiński, który w mniemaniu dużej ilości osób stworzył arcydzieło. Obie produkcje filmowe stoją na wysokim poziomie i wciskają obserwatora w najgłębsze miejsca jego fotela. Jest co oglądać!

Dubbing & dźwięk

Dubbing do gry powstawał w jednym z największych w Polsce studio nagraniowych i trwał tyle co nagrania do 5 bardzo dużych filmów. Geraltowi głosu użyczył Jacek Rozenek, który świetnie wczuł się w rolę i oddał się z sercem swojej pracy. Do sprawy nagrania wypowiedzi wszyscy podeszli bardzo fachowo.

Dźwięk w grze stoi na naprawdę wysokim poziomie, i potęguje uczucie grozy w jaskini, czy sielanki w karczmie. Muzyka jest naprawdę wciągająca. Muszę się przyznać, iż soundtracka dołączonego do gry mógłbym słuchać bez końca, nigdy się nie nudzi. Podczas walki natrafimy na mocniejsze akcenty gitarowe, które naprawdę uprzyjemniają grę. Dla przykładu, gdy pod koniec II aktu walczyłem z z Azarem Javedem, mocna solówka gitarzysty aż pobudziła mnie do walki. Muzyce nie mam nic do zarzucenia.

Podsumowanie

Wiedźmin jest niewątpliwie grą udaną. Pokazującą, iż „polak potrafi”. Ogromna ilość zdobytych nagród i wyróżnień może tylko utrzymywać nas w przekonaniu o jej doskonałości. Nie pozostaje mi nic innego jak zaprosić was do gry! Chwyćcie swój miecz, wypijcie niezbędne eliksiry i ruszajcie w wir walki...

PLUSY:

+ Interaktywne tło, podczas rozmów z NPC’ami
+ System rozwoju postaci, alchemia, magia
+ Ładna grafika
+ Stylowa muzyka
+ Wciągająca fabuła, jako dobrze opowiedziana historia
+ Karty miłosne
+ Intro i Outro
+ Za mało tu miejsca..

MINUSY:

- Drobne Bugi.
- Usta nie zawsze są dobrze animowane
- Przenikanie się tekstur
- Więcej nie ma

Ocena ogólna: 9,5/10

Karol „Elav” Habryka

Kilka screenów:

Żeby nie było potem nieścisłości, tą recenzję można również przeczytać w serwisie GamesHouse.info